Żniwa kukurydziane to jedne z ostatnich zbiorów materiału roślinnego w sezonie. Kukurydza znika z pól w różnych terminach, w zależności od regionu Polski. Po żniwach na polu pozostaje, zmielona przez kombajn i jego elementy robocze, pokaźna masa roślinna. Warto docenić fakt, że posiadamy na polu gotową masę, którą możemy wykorzystać do pracy na rzecz poprawy właściwości gleby.

Jak dobrze wykorzystać resztki pożniwne?

Zanim przystąpimy do zabiegów agrotechnicznych, warto zdać sobie sprawę, na czym polegają dwa procesy, do których dojdzie na naszym polu.

Mineralizacja rozkłada materię organiczną zawartą w resztkach pożniwnych do prostych związków mineralnych, które ubogacają glebę w składniki pokarmowe dostępne dla roślin w kolejnym sezonie. Humifikacja to szereg skomplikowanych procesów biochemicznych, w wyniku których powstają kwasy humusowe i w konsekwencji próchnica glebowa. W kolejnym sezonie wegetacyjnym rośliny uprawne mogą czerpać z niej składniki pokarmowe i wodę.

Przed wymieszaniem gleby oba te procesy możemy usprawnić i przyśpieszyć. Przyczyni się do tego zastosowanie mocznika, kwasów humusowych oraz mikroelementów.

Mocznik jest źródłem azotu, który z kolei jest konieczny do funkcjonowania organizmów, odpowiedzialnych za rozkład resztek na naszej plantacji. Szczególnie istotne jest to w przypadku rozkładu słomy kukurydzy, ponieważ posiada ona niekorzystny stosunek węgla do azotu. Inaczej mówiąc, posiada zbyt dużo węgla, a zbyt małą ilość azotu.

Kwasy humusowe i fulwowe przyczynią się do stymulacji życia mikrobiologicznego. Wymienione składowe procesów rozkładu resztek po żniwnych, możemy dostarczać oddzielnie. Można też skorzystać z gotowego rozwiązania, jakim jest Słoma Finito, która w jednym opakowaniu skupia trzy działania.

Finalne wymieszanie resztek pożniwnych z glebą za pomocą orki czy różnego rodzaju agregatów powinno nastąpić dopiero po dostarczeniu do gleby wspomnianych składników. Ukierunkowanie rozkładu materii organicznej w stronę humifikacji i mineralizacji będzie solidnym przygotowaniem stanowiska do kolejnej uprawy.